Ben gözlerimin önüne çekilen perdeyi ancak savurdum gidişinin rüzgârını yüzümde hissederken. Ruhum yerin dibine çekildi, ayaklarım titredi ancak dışarıdan kimse görmedi nasıl bir enkaz tuttuğumu içimde. Kapıları öyle sıkı kapatmışım ki sanki kalbim metruk bir hane gibi kalakalmış öylece. Tarihin bir döneminde, bir bahar rüzgârı esmiş, birileri yeni başlangıçların elinden…

Bu insanlar içinde ben, diye düşünüyorum tren garında benimle bekleyen güruha bakıp; insan olduklarına iman eden ama insanca yaşamayı bilmeyen bu insancıklar ya da aslında insanlık mefhumunun tadına bir kere bile varamamış kadar zavallı insan taslakları yahut bir eksikliğin, boşluğun farkında olarak hayatını sürdüren ve ne aradığını, içten içe neyi…

asırlar sonra bir şiir

“Imagine girls around town…” A bitter and rich voice fallen from his mouth after the first notes started to play by the guitarist itself. It was all dark, which made me feel like I was swallowed by night, feel like I was absent in front of lively eyes but still…

“Bir gün bilgisayar imlecinin peşinde koşmayı bırakacağım, andolsun.” Kendini çevreleyip modern ve gıcır gıcır bir ada hâline getiren açık renkli, ahşap masanın ardından yorgun gözlerle baktı. Yılların eskittiği, hem de acımasızca eskittiği gözlerinde canı çekilmiş ve yorgun bir bakış vardı. …

We, the humans, need a handbook sometimes. Many of the fine arts were born from the urge for self-knowledge. Same works for me. As someone who has serious problems with tears, my hands look after “words” whenever I can't solve the puzzles in my brain or when my heart overflows…

YKY yayınlarından çıkan Norveçli bir yazarın kısa romanıyla karşınızdayım. Allah’ım ne kadar uzun zaman oldu şurada yazmayalı, memlekete dönmüş gibi hissediyorum gerçekten. Daha önce “Neler Okuyacağım?” serisinde küçük bir giriş yapmıştım ancak o zaman kitabın kapağını henüz açmamıştım. Tanıtım bülteni ve ilk izlenimler için şuradan bahsettiğim yazıya ulaşabilirsiniz… Bu bir…

“Pek sevgili hemşirem, Uzun zamandır elime almaya tövbeli olduğum, dokunduğum hâlde midemi allak bullak eden derin sızıları bilincimin peşine takan şu kalemi, yazmaya mecbur oluşumdan tutuyorum. Bilsen, nasıl titriyor ellerim. Nasıl düşüyor gözlerim yeryüzüne ve nasıl üşüyor yüreğim. Hiç mi düşünmezsin hemşirenin hâli ahvalini. Niçin arayıp sormazsın diye sitem ediyorum…

Ütopyadan duyulan bezgin bir hayal kırıklığı ile kabullenişlikten doğan tasasız bir mutluluk arasında oldu tüm bunlar. Her bir dönem, yeni bir şarkıyı hak eder. En azından ben, kendi hayatımın kullanma kılavuzuna bunu not ettim. Hayatımın bir tutam belirsizlikle taçlandırılmış stres ve sağlıksızlığın tükenmişlikle harmanlanan ilginç bir dönemindeyim. …