Mahşerî kalabalıkların, kendi karnından doğan karman çorman bir zarafeti vardır. Yaz geceleri ışığa kalkan sinekler gibi yek vücut, tek baş ilerlerler; elinde fikirlerinin mahsulü bir silahla buzdan bir zeminde kayıyormuşçasına hareket eden devrimci bir ruhun keskinliğini emanet almış gibidirler. Kalabalık… Besbellidir ki böylesi bir hengameyi, tek ve yalın, sadece bir…

“Pek sevgili hemşirem, Uzun zamandır elime almaya tövbeli olduğum, dokunduğum hâlde midemi allak bullak eden derin sızıları bilincimin peşine takan şu kalemi, yazmaya mecbur oluşumdan tutuyorum. Bilsen, nasıl titriyor ellerim. Nasıl düşüyor gözlerim yeryüzüne ve nasıl üşüyor yüreğim. Hiç mi düşünmezsin hemşirenin hâli ahvalini. Niçin arayıp sormazsın diye sitem ediyorum…

Ütopyadan duyulan bezgin bir hayal kırıklığı ile kabullenişlikten doğan tasasız bir mutluluk arasında oldu tüm bunlar. Her bir dönem, yeni bir şarkıyı hak eder. En azından ben, kendi hayatımın kullanma kılavuzuna bunu not ettim. Hayatımın bir tutam belirsizlikle taçlandırılmış stres ve sağlıksızlığın tükenmişlikle harmanlanan ilginç bir dönemindeyim. …

İmleç açılır. İmleç kapanır. Aklımda biriken bir sürü ‘acaba’ var. Olasılıklarla imkânsızlıklar arasında bir baş dönmesi ile izliyorum ekranı.

Günün yorgunluğu gözlerinden okunan şehir, beni, en az kendisi kadar yorgun olan biricik evladını kucaklıyor. Neden yapmasın? Nâzım’a and olsun ki ben de şimdi herkes gibiyim. Gariptir, insan kalabalığı pek bir şeffaf bugün. Ölüler yürüyor çevremde sanki. Gerçi dün nasıldı diye sorsalar mümkünatı yok hatırlayamazdım. …

Hayatı ne zaman Orhan Veli’nin gözünden görürsem o zaman mutlu olacağıma inandım. En çok özendiğim kalemler -ilk gençlik yıllarımdan bu zamana- kelimeleri eğip büken, her bir köşesine bir mana sıkıştıran, şiiri bir “zip dosyası” hâlinde okuruna sunan şairlerdir. Bilirsiniz onları, “Göllerde bu dem bir kamış olsam”dan başlayıp konuyu nerelere getirdiler…

‘’Ruhunuzda ne olduğunu görmek için galeriyi kurmadık, ruhunuz var mı diye görmek için kurduk.’’ Yıllar önce dinlediğim bir masalda, kayıp bir prenses vardı. Büyüyüp de sarayına dönen bu kızın prenses olup olmadığını anlamak için kırk kat atlas yorganın altına bir bezelye tanesi koyuyorl ardı. …

Gazellemeden güzellemeye doğru. Divan edebiyatı bazılarımız için bir çeşit dönüm noktasıyken bazılarımız için bir “tabu”. İnsanın okumakta çile çektiği, nefes yetiremediği o uzun tamlamalar, “Aman canım bu da Türkçe mi?” deyip kenara attığı öksüz beyitler ve bu beyitlerin içinde gizlenen katman katman anlamlarıyla biraz göz korkutucu olabiliyor. Biliyorum çünkü ikinci…

I listened to this song from Sara and my first impression about this song was that I genuinely loved it. When I heard that a fresh, new voice performing it, I decided to go on this journey . Because the adventure that had begun in Iran inspired a Russian pianist. …